Genesis

F-dur

Genesis większość ludzi w jakimś tam stopniu kojarzy, niestety głównie z radiowych przebojów w stylu Land of Confusion czy We Can't Dance. A przecież najważniejsze płyty banda ta nagrała wcześniej. Genesis jest z głównych przedstawicieli progu zespołem chyba najbardziej przystępnym i można w ciemno brać na początek właściwie każdą z płyt, którą tam niżej zaznaczyłem jako wartą uwagi. Najważniejsze i z cyklu tych, których nie wypada nie znać to oczywiście Nursery Cryme, Foxtrot, Selling England....

Te popowe płyty po odejściu Gabriela z bandu nie są jakieś tragiczne, ale w sumie zapoznawanie się z nimi od deski do deski nie jest chyba najlepszym pomysłem. Zwłaszcza, że można przecież ten czas poświęcić na poznanie solowej twórczości Petera Gabriela albo w sumie nawet Collinsa.

Dyskografia:
From Genesis to Revelation (1969)
Trespass (1970)
Nursery Cryme (1971)
Foxtrot (1972)
Selling England by the Pound (1973)
The Lamb Lies Down on Broadway (1974)
A Trick of the Trail (1976)
Wind & Wuthering (1976)
...And Then There Were Three... (1978)
Duke (1980)
Abacab (1981)
Genesis (1983)
Invisible Touch (1986)
We Can't Dance (1991)
Calling All Stations (1997)

Legenda do kolorków:
Koniecznie
Też dobre
Można sprawdzić
Słabiutkie

Tam niżej można się użalać, że Genesis bez Gabriela to już nie to samo, zgłaszać sprzeciwy, że Land of Confusion jest całkiem niezłe, wypowiedzieć się co do dokumentu, który chcą panowi stworzyć ([link widoczny dla zalogowanych]), albo po prostu zadeklarować, że szanujecie, ale nie słuchacie.

Luin

Znam parę piosenek, ale nigdy nie poczułam chęci, żeby zapoznać się z całymi albumami.

Dlatego mam tu do powiedzenia jedno: 'Jesus he knows me' Smile

A Collinsa solo też lubię.

F-dur

Słuchanie całych albumów > słuchanie pojedynczych piosenek Wink

Zwłaszcza jeśli idzie o zespoły – jak to mówią – z wyższej półki, gdzie album to zwykle nie są po prostu podobierane byle jak piosenki, tylko przemyślnie ułożony ciąg utworów, zgodnie z jakimś konceptem, kluczem. Myślę, że wtedy słuchając tylko fragmentów sporo się na odbiorze traci.
Oczywiście pomijam tu sytuację, gdy ktoś album dobrze zna i po prostu wraca do ulubionych momentów.

DrunkenNommad

Genesis - Selling England By The Pound, a zaraz za tą płytą In The Court Of The Crimson King zepołu King Crimson oraz The Dark Side Of The Moon od Pink Floyd... I nic mi więcej nie potrzeba z muzyki progresywnej - to właśnie moją wielka trójka... Choć Genesis zawsze na podium i ich "probsuje" za tą właśnie płytkę, która jest po prostu magiczna i się przy niej rozpływam Smile

Jet

SZANUJĘ, ALE NIE SŁUCHAM

Tak poważnie to tradycyjnie: najbardziej lubię Selling England By The Pound, Foxtrot i Nursery Cryme i bardzo lubię też A Trick Of The Tail oraz ...And Then There Were Three...

F-dur

A z takich mniej oczywistych – czy raczej w ogóle nieoczywistych – rzeczy lubię sobię eponimiczny album z 1983 czasem posłuchać Wink

Jet

W ciągu ostatnich dni dokładniej zapoznałam się z twórczością Genesis (od "Trespass" do "Duke", resztę znam wyrywkowo i wolę nie wnikać). Co tu dużo mówić, chyba zostałam fanką Genesis Very Happy

Ulubiony album - "Foxtrot". Dalej kolejno "Selling England By The Pound", "Nursery Cryme", "The Lamb Lies Down On Broadway", "Trespass", "A Trick Of The Tail", "Wind & Wuthering", "...And Then There Were Three..." i "Duke". Każdy mi się w sumie podobał, z czego pierwsze 4 uważam za genialne, resztę za bardzo dobre.